پایگاه اطلاع رسانی سازمان بسیج فرهنگیان- امیرحسین سیاحیان: اساساً توجه به قشر فرهنگی به‌خصوص معلمان از ملزومات یک جامعه است، چراکه وقتی درباره فرهنگیان صحبت به میان می‌آید درباره یک نفر یا صد نفر حرف نمی‌زنیم، صحبت از این موضوع در ایران یعنی صحبت درباره یک جامعه یک‌میلیونی و قطعاً این جامعه با جامعه بزرگ‌تری سروکار دارد، یعنی 13 میلیون دانش‌آموز و این دانش‌آموزان با خانواده‌های خود در ارتباط‌اند و این یعنی وضعیت بالغ‌بر20 میلیون نفر از جمعیت 80 میلیونی ایران با وضعیت معلمان و فرهنگیان به‌طور مستقیم ربط پیدا می‌کند.

بنابراین باید گفت توجه نکردن به فرهنگیان حداقل یک‌چهارم جمعیت کل کشور را به‌طور مستقیم تحت‌الشعاع قرار می‌دهد، اگر وضعیت خانواده‌های فرهنگیان و 700 هزار بازنشسته آموزش و پروش و خانواده‌هایشان را نیز به این آمار بیافزاییم، این مارها رنگ و بوی جدیدی خواهد گرفت و شاید تا جایی پیش رود که بتوان گفت وضعیت پنجاه‌درصد مردم ایران به‌طور مستقیم با وضعیت معلمان گره‌خورده است.

اصل توجه به وضعیت معیشتی فرهنگیان ابعاد دیگری نیز دارد توجه به فرهنگیان یعنی توجه به پایه سازان جامعه، یعنی توجه به پرورش و تربیت آینده‌سازان یک کشور، یعنی فرهنگ‌سازی از پایه و خیلی موارد دیگر که شاید بتوان روزها درباره آن‌ها بحث و گفتگو کرد.

نکته اینجاست که سال‌هاست که دولت‌ها می‌آیند و می‌روند و وضعیت معیشتی معلمان و فرهنگیان تکان جدی‌ای نمی‌خورد، مجلسی‌ها می‌آیند و می‌روند ولی قوانین چشمگیری در حفظ مقام معلم و بهبود معیشتش تصویب و اجرا نمی‌شود.

شاید خون دیگر کارمندان دولت رنگین‌تر است که سال‌به‌سال حقوق و مزایای آن‌ها افزوده می‌شود، تسهیلاتشان بیشتر می‌شود و حتی دوران بازنشستگی برایشان با آرامش تر می‌شود ولی حال و هوای این قسمت از دولت تغییر قابل‌توجهی نمی‌کند.

معلمان و فرهنگیان زیادی در طول خدمت و بعدازآن به طرق مختلفی به وضعیت معیشتی خود اعتراض داشته و خواستار بهبود آن از سوی دولت بوده‌اند.

این عدم توجه بارها از سوی مسئولان مختلف نیز پیگیری شده ولی آن‌چنان‌که بایدوشاید کارساز نبوده است تا آنجا که فانی وزیر اسبق آمورش و پرورش در مراسم تودیع خود خطاب به معاون اول رئیس‌جمهور از وی خواسته بود تا دولت کاهش فاصله حقوق فرهنگیان با سایر کارکنان دولت را اعمال یا سایر مزایای کارکنان را حذف کند.

***توجه به شأن معلم در دنیا

دیگر کشورهای دنیا به جایگاه معلم متفاوت‌تر از ایران توجه می‌کنند که قطعاً سود این نگاهشان را در کوتاه‌مدت و بلندمدت نیز خواهند برد.

در ایالت متحده آمریکا درآمد یک معلم که هفته‌ای 36 ساعت کار می‌کند به‌طور میانگین هرماه حدود 5 هزار دلار است. در آمریکا درآمد یک‌دندان پزشک و یک مهندس تقریباً 8 و 6 هزار دلار است.

البته میزان درآمد معلم‌ها در کشورهای مختلف متفاوت است، معلم‌ها در کشور لوکزامبورگ بیشترین درآمد را نسبت به کشورهای دیگر دارند. جدول زیر درآمد سالانه معلمان چند کشور را مقایسه کرده است؛

گفتنی این آمارها از همه کشورها گرفته نشده است. ضمن اینکه حقوق معلم‌ها در ایران سالانه کمتر از 10 هزار دلار است و این یعنی معلم‌های ایرانی در جهان حقوق بسیار کمی می‌گیرند.

گلایه‌های فرهنگیان در کشور موارد زیادی را شامل می‌شود از کم بودن حقوق گرفته تا نداشتن تسهیلات مناسب برای خرید مسکن و همچنین نداشتن حقوق و مزایای کافی در زمان بازنشستگی که همه این‌ها یکی از پایه‌ای‌ترین دغدغه‌های یک معلم است که قطعاً اگر بهبود نیابد بر روی کیفیت کار فرهنگیان شاغل تأثیر فروانی خواهد داشت و همان‌طور که قبلاً گفتیم زنجیره متصل به خود را نیز متأثر خواهد کرد.

***معلمان حق محقق نشده خود را می‌خواهند

معلمان زیادی بارها از وضیعت خود سخن گفته‌اند در این گزارش بخش از سخنان آن‌ها را خواهیم آورد؛ یک معلم بازنشسته به این موضوع معترض است که در اکثر شغل‌ها، بعد از ۳۰ سال تلاش و کوشش، این امتیاز به والدین داده می‌شود که نخستین فرزند خود را به‌جای خود در همان اداره و وزارتخانه استخدام کنند، اما برای ما معلمان این امکان وجود ندارد.

یکی دیگر از دغدغه‌های این معلم بازنشسته این است که متأسفانه آموزش‌وپرورش هیچ تسهیلاتی به معلمان برای خرید مسکن نمی‌دهد و اگر هم قرار باشد این تسهیلات داده شود احتمالاً نوبت به ما بازنشستگان نخواهد رسید، این در حالی است که حقوق بازنشستگان در بیشتر ماه‌ها با تأخیر پرداخت می‌شود.

معلمی دیگر که سابقه ۱۵ سال خدمت در آموزش‌وپرورش را دارد از حقوق کم معلمان گلایه‌منداست و می‌گوید: هم‌اکنون فرهنگیان کمترین حقوق را دریافت می‌کنند به‌عنوان‌مثال درآمد یک کارمند لیسانسه آموزش‌وپرورش قابل قیاس با کارمندان اداره‌های دیگر مثل گمرک، مخابرات یا شرکت نفت نیست و معلمان گاهی تا سه نوبت‌کار می‌کنند که بتوانند نیازهای خود را برطرف کنند و این در شأن مقام معلم نیست.

در پایان باید گفت معلم یعنی کسی که چیزی را آموزش می‌دهد، اما چیزی که سختی این شغل را ایجاد می‌کند در این کلمه نیست، یکی از روزنامه‌های کشور چندی پیش مطلب جالبی را نشر داد که بیان آن خالی از لطف نیست و در آن‌یک معلم درباره شغل معلمی گفته بود: ما فقط معلم نیستیم، کلمه معلم کار ما را کاملاً پوشش نمی‌دهد. ما همین‌طور برای دانش‌آموزهایمان پرستار، روان‌شناس، مددکار اجتماعی، مشاور والدین، دستگاه کپی و تقریباً یک پدر و مادر هستیم. اگر شما شخصیت حقوقی داشته باشید می‌توانید بگویید: این تعریف شغل من نیست. ولی وقتی شما یک معلم هستید باید آماده‌باشید که هرروز اتفاقی برای شما بیافتد.

کمی بیشتر حواسمان به معلمان باشد.

انتهای پیام/